گلخانه
یکی از بهترین و زیباترین ویژگی باغ ایرانی، تلفیق بنا با باغ است، و این دو گاهی آنچنان با هم آمیخته اند که نمی توان احساس کرد که کجا باغسازی خاتمه یافته و کجا آغاز شده است.
.
بنا در باغ ایرانی فضای باغ را مجزا نمی کند بلکه فرم و نما و مصالح و رنگ بگونه ای است که هرگز تافته ای جدا بافته نیست بلکه آنچنان زیبائی تناسب، نسبت فرم آن و نیز الوانهای مصالح با باغ در هم آمیخته است که دید انسان از آن به راحتی نمی گذرد.ایرانی در باغسازی مانند سایر هنرها از بیهودگی پرهیز می کرده است و بهمین دلیل استفاده از پوشش گیاهی برای آنها منطق داشته و هیچگاه بدون دلیل چیزی را نمی کاشتند.
.
معماری ایرانی در دوره قاجار همچون ساير رشته هاي هنري به شدت تحت تاثير اروپا قرار دارد. معماران فرم ها و عناصر معماري و ساختار فضايي باغ هاي اروپايي را اقتباس و تا حدي ايرانيزه و سپس اجرا نموده اند. این فضا نیز که به عنوان گلخانه ساخته شده است اقتباسی است از معماری و باغ سازی فرانسه که محل پرورش و نگهداری گل ها جهت استفاده از آن ها در فضای محوطه بوده است.
در زمان هایی که امیر حشمت در ارگ حضور پیدا می کرده است باغبان موظف بوده است پله های کوشک مرکزی ، محوطه و اطراف حوض را با گلدان ها متعدد تزیین کند.
با توجه به معماری گلخانه و وجود پنجره های بزرگ با شیشه های رنگارنگ ، نور خورشید از سه زاویه، وارد محوطه گلخانه شده و نقش زیبائی در کف آن ایجاد می کند.
شومینه های تعبیه شده در دیوار شمالی گلخانه ، در زمستان برای گرم نگه داشتن گلخانه مورد استفاده قرار می گرفته است. جوی و حوض آب کوچکی در وسط گلخانه قرار دارد که در گذشته از آب قنات پر می شده است.
